kilometers waren behoorlijk bruut

Banning

Ik schreef op Instagram dat ik erg enthousiast was over hoe ik het laatst deed op de NYRR Fiesta 5K in Jersey City ... en dat is waar.

Maar ik wilde dieper ingaan op wat ik dacht terwijl ik aan het rennen was.
Kanttekeningen: ik heb me hier zaterdagmiddag voor opgegeven, waarvan een van mijn BFF's, Blake, zegt dat dit een van de meest oude Theodora-dingen is die ik al een tijdje heb gedaan. Ze heeft gelijk en het voelde geweldig.
Ik heb de afgelopen maanden zoveel aan mijn denkwijze gewerkt en ben redelijk goed geworden met wat mijn therapeut in het dagelijks Nike Air Max Tavas Womens leven ThoughtStopping ? noemt. Maar rennen? Dat is nog een ander verhaal. Ik mis de dagen dat mijn lopende mentale spel ON POINT was zo erg. Het toppunt: NYCM 2013. Man. Maar ik kan het tegenwoordig heel moeilijk channelen. In plaats daarvan kwam ik na die race in de medische tent terecht. Het is de tijd dat ik de Brooklyn Half DNF-ed of de tijd dat ik de Italy Day-run DNF-ed, waarvan ik zweer dat ik schreef over maar kan hier niet vinden. Het vertelt mezelf in welke vreselijke conditie ik ben.
Ik moet gezegd hebben mezelf te vergelijken met mijn vroegere zelf, en mijn therapeut stelde me zelfs voor om een ??paar zonnegroeten te doen voordat elke run om de adem te verdiepen die ze vermoedde, vrij oppervlakkig was van mijn angstige gedachten. Nou, er was niet echt ruimte in de koralen om zonnegroeten te doen, dus ik probeerde me gewoon op mijn adem te concentreren. De race begon echter een paar minuten te laat en ik begon gefrustreerd te raken ...
En we waren vertrokken! Ik zit in NYRR corral D (mijn Twitter-vrienden zeggen dat ze naar K / L gaan, voor context) met een snelste tempo van 7: 51 ... wat helemaal niet recent is. Maar ik merkte dat ik meegesleurd voelde in de opwinding van dit alles en toen ik een steek in mijn zij begon te krijgen, keek ik op mijn horloge neer om te zien dat ik een mijl van 8:15 reed. WHOA, geen wonder dat het zo moeilijk voelde. Ik wist toen dat ik veel te hard was uitgegaan en dat nog geen twee mijl kon volhouden, dus begon ik te proberen te vertragen in een comfortabeler tempo - ik ben nerveus om mezelf nu te pushen, omdat ik dat niet heb gedaan ' t over een tijdje.
Ik neem tegenwoordig bijna elke looprun een pauze, dus ik nam een ??wandeling van ~ 20-30 seconden voor elke mijl en probeerde heel hard om gewoon in die mijl te blijven. De race gaat zuidwaarts over Washington Boulevard, slingert door een lus in het centrum van JC Nike Air Pegasus 83 Womens nabij de Grove Street PATH en komt terug langs Montgomery St. naar een geweldig uitzicht op de skyline van NYC.

?Op dit moment was ik me er pijnlijk van bewust dat we de laatste mensen op de cursus waren. We liepen achter op schema en het leek erop dat we over acht uur zouden eindigen. Dat was een uur na de sluitingstijd. Rond kilometer 26 begonnen racepersoneel ons en een pick-up te volgen. Het kostte ons een tijdje om erachter te komen wat ze aan het doen waren, maar we realiseerden ons dat we de laatste mensen waren die er alleen voor zorgden dat we veilig binnenkwamen. Deze arme jongens kropen uren achter ons. Ze zouden op het pad moeten stoppen en stilstaan ??omdat we zo langzaam liepen. Het voelde gewoon belachelijk, maar ik was ook zo dankbaar dat ze er waren.

Die laatste paar kilometers waren behoorlijk bruut. Ik Nike Air Max Command Womens begon alle mantra's eruit te trekken die ik kon bedenken. Ik had net geluisterd naar het boek van Scott Jurek, Eat and Run, en ik bleef maar denken aan zijn zin: "Soms doe je gewoon dingen." Omdat je soms gewoon dingen doet. En op kilometer 28 had ik het vrijwel gedaan. Ik moest gewoon eindigen. We bleven zeggen: "één voet voor de andere, pijn is tijdelijk, het is gewoon iets." Op de een of andere manier werkte dit allemaal. Met dit gezegde, een beetje uitzinnig, en met de hulp van Katie, kwam ik er doorheen.

Die laatste mijl was veel sneller dan onze vorige mijl. We waren zo dichtbij en we versnelden het tempo! De finish bereiken was het meest verbazingwekkende gevoel ter wereld, maar op dat moment hadden we gelijk om een ??uur na de tijdslimiet en is alle race-uitrusting weggehaald. Er waren maar een paar vrijwilligers en een Adidas Zx 750 Womens van onze meisjes ging rondhangen op ons te wachten. Een lieve man gaf ons zijn finisher-medailles en vervolgens ingepakt om naar huis te gaan.

Het kon me niets schelen dat we alle hoera misten. We zijn klaar. Ik kon het niet geloven, maar ik deed het freaking. Ik rende 31,5 mijl, een 50K, een ultramarathon. Mijn lieve lieve vrienden zorgden vrijwel vanaf dat moment voor me. Ze lieten me gaan zitten en een tijdje niet bewegen. Ze gaven me water, augurken, chips en een hersteldrankje met aminozuren. Ze hebben zelfs al mijn kampeerartikelen in mijn auto gepakt.

Ik was gewikkeld in dit surrealistische moment van rennen. Wat onmogelijk leek, werd eigenlijk gedaan. Ja, ik geloofde dat ik het kon, maar het kostte ons elke kracht die ik had. Zou ik het nog een keer doen? Heck ja dat zou ik doen. Zou ik aanbevelen om een ??ultrazwanger Nike Cortez Femme te runnen? Heck ja dat zou ik doen. Het draait allemaal om luisteren naar je lichaam en slim zijn. Raak niet te ver in de aanloop. Weet dat je het op elk gewenst moment moet stoppen. Zet niet teveel druk op jezelf en weet dat elke inspanning een geweldige inspanning is.